Sölmundur Karl Pálsson

Ætla bara að hvetja fólk til að lesa nýjasta ritstjórnarpistil minn á politik.is. Endilega notið þið tjáninga- og skoðanafrelsið til að kommenta á greinina mína hérna.

,,Sumarið er tíminn þegar hjartað verður grænt” söng meistari Bubbi Morthens, en þrátt fyrir sumarið er hjartað mitt bara ennþá rautt, rétt eins og hjá sönnum jafnaðarmanni. Ég hef verið mjög latur við að blogga í sumar, enda hef ég bara í sannleika sagt ekki nennt að blogga, enda er sumarið hjá mér bara býsna rólegt, lítið um að vera nema kannski vinnann. Fyrir þá sem ekki vita er ég að vinna hjá póstinum, byrjaði fyrr í sumar að vinna frá klukkan 07:00-12 og síðan aftur 15:30-19:00.En svo í Júlí var vaktinni minni breytt og nú vinn ég frá klukkan 14:00-22:00. Þessi nýji vinnutími gerir það að verkum að ég er að keyra út á kvöldin sem þýðir fyrir ykkur sem búa á Akureyri og eigið von á pakka er aldrei að vita nema að ég banki upp á.

Þrátt fyrir að ég sé ekki að blogga reglulega þá er ég að skrifa mjög mikið í sumar. Er búinn að skrifa svona einn og einn bút í greinar sem eiga eftir að birtast opinberlega, svo núna geti þið beðið spennt. Einnig hef ég verið að leika blaðamann í sumar, en þó mismikið. Hef verið í sumar að skrifa um leiki Þórs í knattspyrnunni fyrir síðunna fotbolti.net, og hef haft gaman af þó svo að úrslitin hafi ekki verið eins og best verður á kosið. En maður er jú professional í þessu starfi svo að ég læt það ekki á mig fá í skrifum. Síðan prófaði ég að vera blaðamaður fréttablaðsins í eitt kvöld er þegar svokallaður Old boys landsleikur var hér á Akureyri. Það að vera blaðamaður í einn dag var ótrúlega gaman, og það var gaman að tala við menn eins og Guðna Bergs, Eyjólf Sverrisson, Atla Eðvalds og Halldór Áskelsson, allt saman menn sem maður horfði á leika knattspyrnu þegar maður var yngri.

Annars hefur sumarið hingað til verið mjög rólegt, og þegar maður er ekki að vinna né að skrifa þá er maður bara að lesa. Er þessa dagana að lesa tvær bækur, sú fyrri er mjög athyglisverð, en sú bók heitir Fall Berlínar, mjög fróðleg bók. Einnig er ég að lesa bók eftir Kurt Vonnegut, Breakfast of the Champions. Hef alltaf ætlað að lesa hana eftir að ég las Slaugtherhouse Five. Hef ekki ennþá orðið fyrir vonbrigðum með bókina, er þó ekki búinn með hana, en hún er mjög kaldhæðin, og með skrítin humor, sem er bara gott mál. 

 Já, síðan má ég ekki gleyma þeim stórmerkaatburði að ég fór út á skemmtanalífið sl. laugardag. Já, þið lásuð rétt. Ég þorði loksins að snúa aftur í miðbæ Akureyrar og nú í fylgd nokkurra höfuðborgarbúa. Fór fyrst á Græna hattinn á tónleika með raddbandinu Voxfox, algjör snilld, hef sjaldan skemmt mér svona vel á tónleikum og þarna, tær snilld og mæli með því að fólk fari á tónleika með þessum krökkum. Eftir tónleikanna tók ég þau Pálma frænda, Birgittu kærustu hans og Siffu frænku á Café Amour og bauð þeim  Hvítvín, Breezer og bjór. Ekki amalegt að fara út að skemmta sér með mér, eða hvað? En höfuðborgarbúarnir gáfust fljótt upp, og héldu heim á leið, ég var kannski ekki eins skemmtilegur og ég hélt? Ég hins vegar hélt bara áfram, var smá stund lengur á Amour, en síðan ætlaði ég að hitta á Helga sem var staddur í bænum. En á leiðinni til Helga hitti ég á Reyni sem var fyrir utan Kaffi Karólínu, fór aðeins með honum inn á kaffi Karólínu, hitti þar meðal annars líka hann Hjalta Þór félaga minn úr Háskólanum. Síðan þegar ég gafst upp á kaffi Karólínu, náði ég loks á Helga í miðbænum þegar hann og Áslaug voru að versla sér eitthvað að borða. Síðan þegar heim var komið fór ég upp í rúm, fékk mér afgang af marsipantertu sem til var í ísskápnum og horfði á gamla spaugsstofuþætti sem og einnig gömul tilþrif með Michael Jordan, hvað er betra?

Lofa að það verður styttra í næsta blogg.

Nytsamlegur fróðleikur: Í Arkansas eru munnmök bönnuð og ekki má geyma krókódíla í baðkörum. Þar að auki er ólöglegt að bera nafn ríkisins vitlaust fram.

Kv,

Sölmundur Karl Pálsson

Í gær tók ég upp á þeirri nýbreytni og bauð nokkrum útvöldum í grillveislu í gær, grillaðar voru pylsur, hunangslegið svínakjöt og kryddaðar svínakotelettur og í eftirrétt voru siðan grillaðir banannar sem fylltir voru með mars súkkulaði og einnig var boðið upp á vanillu ís. Ég bauð foreldrum mínum og yngri systur minni, enda var það faðir minn sem grillaði, enda algjör snillingur á því sviði. Síðan bauð ég honum Einari, en fyrir þá sem ekki vita þá kynntist ég honum í viðskiptafræðinni í Verkmenntaskólanum, í þeirri miklu klíku sem viðskiptadeildinn var í þá daga. Einnig bauð ég henni Valdísi formanni UJA, en henni kynntist ég nú líka í viðskiptafræðinni í VMA, og síðast en ekki síst bauð ég þeim heiðurshjónum Margréti Kristínu og Reyni Alberti ásamt barni þeirra Sunnu Mekkín. En Margréti kynntist ég í gegnum UJA en Reyni kynntist ég í gegnum Háskólann. 

En til að gera langa sögu stutta, þá var maturinn tær snilld sem og eftirrétturinn sem auðvitað bregst aldrei. Ég held að grillveislan hafi heppnast ágætlega, þó svo að veðrið hefði ekki verið upp á sitt besta, og því var ekki hægt að borða úti, en það verður bara að bíða betri tíma. Og ekki má gleyma því að Sunna Mekkín dóttir þeirra Möggu og Reynis fór algjörlega á kostum í veislunni. Hins vegar var tilefni grillveislunar tvíþætt, það fyrsta var þetta nokkurskonar afmælismatur, þar sem ég átti afmæli þann 12. maí en þurfti að vinna í undirkjörstjórn og gat því ekki haldið neina veislu eða neitt á afmælisdaginn minn. Seinna tilefnið var bara að þakka fyrir mig. Ég tók erfiða ákvörðum þegar ég ákvað að hætta í hagfræðinni í HÍ og koma heim aftur, mér leið þó vel í Reykjavík en þó vantaði ávallt eitthvað svo að ég gæti fest mig í sessi í Reykjavík. En þetta fólk sem ég bauð í grillveisluna, hefur gert þessa ákvörðun mína að snúa aftur heim, að líklega að minni bestu ákvörðun og ég sé ekki eftir því að fara í Háskólann á Akureyri. Og í raun hefur þetta fólk gert þetta skólaárið eitt af því besta sem ég hef upplifað. Það var gaman að geta aftur horft á Meistaradeildar leiki með Einari, rétt eins og maður gerði þegar maður var í VMA. Síðan er ég mjög ánægður með að Valdís hafi hringt í mig í haust og drifið mig inn í starfið hjá UJA, en það starf hefur verið mjög gefandi og skemmtilegt, enda kynnst fullt af frábæru fólki. Síðan auðvitað hef ég lært heilmikið af hjónunum Margréti og Reyni, þau hafa sýnt manni að það er hægt að stofna heimili og verið samt í fullu háskólanámi, og staðið sig vel. Reyndar hef ég lært heilmikið af henni Margréti á þessum fáu mánuðum sem ég hef þekkt hana, og síðan hefur Reynir maðurinn hennar sem og aðrir skólafélagar í HA gert skólann skemmtilegan, og nú er aftur orðið gaman að mæta í skólann. Einnig er ég mjög ánægður með að foreldrar mínir skildu hleypa mér aftur inn í húsið þeirra, eftir að hafa flutt að heiman.Allt þetta fólk hefur gert mig þó að betri manneskju, sem hlýtur að vera markmið manns að verða ávallt betri manneskja. En síðan auðvitað vantaði nokkra aðra vini mína, t.d. Helga og Halldór, en þeir báðir búa í Reykjavík, og gátu því ekki komist.

Hins vegar segi ég bara enn og aftur takk fyrir mig, þið eruð frábær! Ég mun eflaust endurtaka þennan leik í sumar þegar veðrið verður betra og maður getur borðað úti.

 Kv,

Sölmundur Karl Pálsson

Það hefur ekki farið fram hjá mörgum viðræður Samfylkingarinnar og Sjálfstæðisflokks um stjórnarmyndun, og margir hafa spurt mig um hvað mér finnst um þessa tilvonandi ríkisstjórn. Ég er hins vegar mjög sáttur, og gaman að sjá hversu skynsamur Geir H. Haarde var að snúa sér frekar að Samfylkingunni heldur en að viðhalda samstarfi við Framsókn eða að hefja viðræður við VG. Mér hefur oft fundist Sjálfstæðisflokkurinn álítlegri kost í stjórnarsamstarfi heldur en VG, því málefni Sjálfstæðisflokks eru nær okkur í Samfylkingunni heldur en málefni VG. En auðvitað hefði ég viljað að Samfylkingin hefði fengið þá kosningu að hún hefði getað leitt stjórnarumræðurnar en ekki Sjálfstæðisflokkurinn, en þetta vildu kjósendur og því verðum við að hlíta. Hins vegar myndi þessi ríkisstjórn hafa góðan meirihluta og ættu því vonandi að geta komið góðum málefnum í gegn. Það verður auðvitað spennandi að sjá þá tilvonandi stjórnarsáttmála flokkana, en ég auðvitað vona að báðir flokkarnir hafi stöðugleika að sjónarmiði, því það er eitt af velferðarmálum sem þarf að vera í lagi. Mér finnst einnig skrítið að menn séu ávallt að reyna að finna eitthvað nafn á þessari nýju ríkisstjórn, en fyrir mér skiptir það bara engu máli hvaða nafn hún á að bera, og vona að hún verði bara dæmd af verkum sínum og engu öðru. En það sem mér finnst hve mest spennandi að sjá verður skipting ráðherraembættana. Ég tel það nokkuð ljóst að Geir H. Haarde verði forsætisráðherra og hún Ingibjörg Sólrún líklega utanríkisráðherra, hitt allt óljóst að mínu mati. Ég hef þó þá ósk að Ágúst Ólafur fái fjármálaráðuneytið, því ég treysti honum fullkomlega í það embætti og veit að hann myndi sinna því embætti virkilega vel. Síðan auðvitað vona ég að Kristján Möller fái samgönguráðuneytið, en er þó ekki ýkja bjartsýnn en maður veit aldrei hvað gerist. Einnig væri það frábært ef Katrín Júlíusdóttir fengi ráðherraembætti, enda er þar ungur og öflugur þingmaður á ferð sem myndi sóma sig vel sem ráðherra. En þetta er víst ekki í mínum höndum, en ef Ingibjörg og félagar lenda í vandræðum með ráðherravalið, þá vita þau e-mailið mitt og ég skal leysa þetta. En loksins sýnist manni að við fáum frjálslynda jafnaðarmanna stjórn. En eitt veit ég þó, ef þessi stjórnarmyndun gengur upp þá mun Samfylkingin stækka enn frekar og Ingibjörg Sólrún á eftir að blómstra þegar hún kemst aftur við völd og við fáum að sjá þá Ingibjörgu sem stjórnaði borginna að miklum myndarskap. 

Úr einu í annað, ég les á hverjum degi Morgunblaðið og dagurinn hjá mér byrjar ekki fyrr en ég hef lesið Morgunblaðið svo einfalt er það. Reyndar hef ég þann vana að ég les aldrei Reykjavíkurbréfið, ég les aðeins íþróttafréttir, almennar fréttir og aðsendar greinar. Og í Morgunblaðinu í morgun las ég athyglisvert viðtal við einn efnilegan stjórnmálamann á Íslandi, en þetta var viðtal við hana Kristrúnu Heimisdóttur. Margt fróðlegt kom fram í viðtalinu, og ekki ætla ég að reifa það allt, hins vegar bendi ég fólki á að lesa viðtalið við Kristrúnu og henda reykjavíkurbréfinu í ruslatunnunana. En fyrir þá sem vita ekki hver Kristrún er þá er hún varaþingmaður í Reykjavík og er menntaður lögfræðingur. En fyrir þá sem fylgjast með íþróttum eins og ég þekkja hana kannski best sem gamall leikmaður KR í kvennaknattspyrnunni, en hún byrjaði að spila með meistaraflokki KR aðeins 10 ára gömul en hætti að mig minni um 1993 þegar hún var aðeins 22 ára. Fyrir fróðleiksfúsa spilaði hún 154 leiki með KR ef mig minni og skoraði í þeim 30 mörk sem telst mjög gott record, en endilega leiðréttið mig ef ég fer með rangt mál. En Kristrún Heimisdóttir er gott dæmi um alla þá efnilegu stjórnmálakonur sem Samfylkingin hefur í röðum sínum. Má nefna hina hamingjusömu skonsu MögguStínu, Katrínu Júlíusdóttur, Bryndísi Ísfold Hlöðverðsdóttur og fleiri öflugir stjórnmálakonur sem eiga eftir að láta vel í sér heyra á næstu árum. Sölmundur Karl Pálsson