Árshátíðarkvíði eða??

Bara að láta vita að ég er á lífi, hef ekki getað bloggað mikið, þar sem ég er að fara í próf á morgun og síðan aftur á föstudaginn. En eins og margir vita, þá er sú tíð komin að árshátiðir eru að ganga í garð, og margir vinnustaðir og stofnanir eru farnar að halda árshátiðir fyrir starfsmenn sína. Núna á laugardaginn, 3 mars verður árshátið í HA, kostar reyndar 4.000 kr. inn, matur innifalinn og hvaðeina. En vandamálið er að ég veit bara ekki hvort ég eigi að fara, og eru nokkrar ástæður fyrir því. Ég t.a.m. komst aðeins einu sinni á fjórum árum á árshátíð í Verkmenntaskólanum. Ástæðurnar fyrir því að ég komst ekki á hinar þrjár voru nokkuð einfaldar, ég var veikur í þessi þrjú skipti. Já, ótrúlegt en satt. Ég mun aldrei gleyma því á fyrsta ári mínu í VMA, og árshátiðinn var í uppsiglingu, ég og nokkrir félagar mínir vorum búinn að planleggja þvílíka skemmtun, og spennan var mikil, enda ætluðum við heldur betur að skemmta okkur. En nei, maður var búinn að panta borð og allt, en þá skyndilega lagðist maður upp í rúm veikur, og missti af allri skemmtuninni, á meðan aðrir skemmtu sér konunglega. Á öðru ári mínu, gerðist það nákvæmlega það sama, við félagarnir vorum búnir að ákveða að ætla að skemmta okkur vel þetta árið, og ég lofaði því sko að verða ekki aftur veikur, og eyðileggja allt. En nei, það ótrúlega gerðist, ég veiktist aftur, sem var mjög pirrandi, síðan að mæta í skólan eftir veikindin og heyra hversu gaman var á árshátiðinni. En allt í lagi, ég vissi að ég ætti eftir tvö ár í skólanum, og ætlaði sko að mæta á þær árshátíðir sem eftir voru. Á þriðja ári mínu ákvað ég að gefa enginn loforð, né að panta borð eða slíkt, ætlaði að gera þetta allt á síðasta snúningi. Passaði mig gífurlega að veikjast ekki, en hvað haldið þið, jú ég veiktist og gat þar af leiðandi ekki mætt á árshátiðinna, enn og aftur þurfti ég að heyra félaga mína lýsa því hversu vel þeir skemmtu sér á árshátiðinni. En á síðasta ári mínu, var ég harðákveðinn að mæta á árshátiðinna, því það hefði verið skrýtið að ganga í skóla í fjögur ár og ekki mæta á eina einustu árshátíð. Ég veiktist þó viku fyrir árshátíðinna, en með hörku skreið ég fram úr rúminnu og mætti loks á árshátíð, reyndar skemmti ég mér nú ekkert rosalega vel, þar sem maður var ennþá eitthvað veikur, en svona er þetta víst.

Eins og ég sagði áðan, er ég að velta fyrir mér hvort maður eigi að fara á árshátíð, reyndar hef ég sjaldan notið mín vel í svona í fínum veislum og annað. Og alltaf þegar ég hef skipulagt að ætla að skemmta mér vel, hef ég oftar en ekki orðið veikur. En maður þarf víst að vera fljótur að hugsa sig um, þarf víst að vera búinn að kaupa miða í síðasta lagi 2 mars. En jæja, þá er þetta tilganglausablogg búið og lesendur geta snúið sér að einhverju gáfulegu. Nema þeir sem lásu ekki þetta blogg, hljóta að vera að gera eitthvað gáfulegra, víst þeir lesa ekki bloggið mitt. Ég ætla allavega að snúa mér aftur að skólabókunum, og mæti með gott blogg á föstudaginn, um leið og prófið er búið.

 

kv,

Sölmundur Karl Pálsson 

ESB fundur UJA

Í gær héldum við ungir jafnaðarmenn á Akueyri opinn fund um ESB, við buðum Akureyringum tækifæri til að fræðast um ESB, bæði um sambandið sjálft og hvaða ávinning við hefðum af aðild að ESB. Við fengum þá Inga Rúnar Eðvarðsson prófessor og Þorvaldur Gylfason prófessor í hagfræði til að halda framsögu. Fundurinn heppnaðist alveg ágætlega að mínu mati, það mættu um 20 manns eða svo, sem er alveg ágætt, þar sem svona fundir eru yfirleitt ekki vel sóttir. En það sem ég var ánægðastur með voru umræðunar sem spunnust eftir framsögu Inga Rúnars og Þorvaldar, og komu fram margar athyglisverðar spurningar og svör. Ég vona að sjálfssögðu að fólkið sem mætti á þennan fund séu eitthvað fróðari um Evrópusambandið, og þá hefur tilgangur fundarins náðst.

Eins og ég sagði kom margt athyglisvert fram í máli Inga Rúnars sem og Þorvaldar Gylfasonar. Ingi Rúnar fræddi Akureyringa um sambandið sjálft, þ.e.a.s. stofnanir þess sem og uppbyggingu ESB, og á hann hrós skilið fyrir framsögu sína, og skýrði Sambandið mjög vel fyrir fundargesti. Hann fræddi almenning um framkvæmdarráðið, ráðherraráðið, evrópuþingið sem og evrópudómstólin. Einnig kom hann á þeim viðkvæmu málum eins og Sjávarútvegsstefnu ESB og Landbúnaðarstefnu ESB og skýrði hann þær stefnu ESB mjög vel og kom fram að landbúnaðarstefna ESB er ávallt í stöðugri endurskoðun til batnaðar. Byggðamál ESB bar einnig á góma, og fengu Akueyringar að fræðast um hvernig byggðamál eru í ESB, en í máli Inga Rúnars kom fram að stefna ESB í byggðamálum er sú að allir eigi að fá sömu lífsgæði hvar sem þeir eru staddir í sambandinu. Og til að tryggja það, veitir ESB góða styrki til að efla byggðir í löndum og nefndi hann Írland og Skotland sem dæmi. Eins og ég segi á Ingi Rúnar hrós skilið, og má segja að hann hafi slegið í gegn með framsögu sinni.

Eftir að Ingi Rúnar hafði lokið máli sínu, brýndi Þorvaldur Gylfason rausn sína, og fjallaði um ESB frá öðru sjónarhóli, bæði frá pólitísku sjónarhóli sem og efnahagslegum. Ég reyndar trúi því varla að ég hafi náð að fá hann norður, og Þorvaldur stóð sko undir væntingum og gott betur. Hann er mjög fær í að tala þannig að allir skilji þó svo að hann fari í tæknileg atriði. Þorvaldur líkti ESB við hjónabandi, og vakti sú samlíking mikla kátínu meðal fundargesta, en þar velti hann þeirri spurningu, að það þykir eðlilegt að gifta sig, og með giftinu erum við að deila fullveldi okkar með annari manneskju, og þykir það sjálfssagt mál. Og þá spurði hann fundargesti, af hverju það ætti aðrar reglur að gilda við samvinnu landa? En þegar flestir eru að tala um kosti ESB nefna menn ávallt fyrst Evrunna, og var hann auðvitað sammála að Evran væri kostur, bæði að verðbólga myndi minnka, vextir lækka og að seðlabanki Íslands þyrfti ekki lengur að taka lán til að eiga nóg í gjaldeyrissjóði til að geta borgað skammtímaskuldir. En Þorvaldur taldi að stærsti kosturinn við ESB væri aukinn samvinna í samkeppnismálum. Þorvaldur sagði að ESB væri með mjög öflugt samkeppniseftirlit, sem væru ófeimnir við að rannsaka fyrirtæki, koma í veg fyrir samruna sem myndi hamla samkeppni. Þorvaldur taldi jafnvel að einhver fyrirtæki á Íslandi væru hrædd við ESB vegna aukins eftirlits, því ESB taki hart á okri, en á Íslandi hefur jú okur lengi staðið yfir eins og við almenningur vitum. Andstæðingar ESB hafa oft nefnt að það er meira atvinnuleysi í löndum ESB, og við inngönu í ESB myndi atvinnuleysi hér á Íslandi aukast og verða eins og í Evrópu. En þau rök hrakti Þorvaldur, og benti á að atvinnumál væru sérmál þjóðanna, og þau réðu mestu sjálf atvinnumálum, og því væri atvinnuleysi aðeins staðbundið vandamál.

En fundurinn gekk að mínu mati mjög vel, og allt gekk upp eins og það átti að ganga upp. Ekki má gleyma að hrósa fundarstjóra fyrir góða stjórn á fundinum. En fundarstjóri fundarins var Margrét Kristín Helgadóttir sem er í 4. sæti á lista Samfylkingar og er jafnframt varaformaður Ungra Jafnaðarmanna á Akureyri. Ég vona svo innilega að fleiri svona fundir um landið allt verða haldnir, og þó svo að aðild að ESB verði ekki aðal kosningamálið, er nauðsynlegt að halda áfram að fræða almenning, þannig að almenningu geti tekið upplýsta ákvörðun þegar þar að kemur.

 

 

kv,

Sölmundur Karl Pálsson 

Umræða um evru - eldri borgarar og brotið blað

Dagurinn í dag var nokkuð fjörugur. Vaknaði í morgun til þess að mæta í skólann. Fór síðan um 11:30 á Hótel Kea á fund um Evruna og landsbyggðina. En á fundinum hélt t.a.m. Árni Mathiesen fjármálaráðherra, Edda Rós Karlsdóttir forstöðumaður greiningadeildar Landsbanka Íslands og Björgólfur Jóhannsson formaður landssambands útvegsmanna framsögur. Allt voru þetta mismunandi framsögur, en mér fannst nú mest koma til hennar Eddu Rós sem talaði af mikilli þekkingu, enda hagfræðingur að mennt. Ég var ekki hrifinn af framsögu Árna Mathiesen, og mér fannst mjög skrítið að fjármálaráðherra skyldi hafa látið eftir sér að peningastefnan hafi alls ekki virkað sem skildi undanfarið, en hverjum ætli það sé að kenna? Kannski að hluta til seðlabankanum, en þó aðallega vil ég nú einnig kenna lélegri stjórn ríkisfjármála um. Edda Rós kom hins vegar með góða framsögu, sem var virkilega fræðandi, og hún náði að fjalla um evruna á hlutlausan hátt. En eins og oft hefur komið fram hjá Ingibjörgu Sólrúnu, og Edda Rós staðfesti var það að ef við ætlum að ganga inn í ESB verðum við að ná jafnvægi í þjóðarbúskapnum, ná verðbólgu niður og einnig að ná þessum gríðar viðskiptahalla niður. Reyndar telur Edda að við höfum ekki fullreynt krónuna, og hún vil helst ekki strax taka upp evru enda mjög á móti einhliða upptöku evru. Ég var reyndar ekki hrifinn af framsögu Björgólfs Jóhannssonar, hann byrjaði þó vel, byrjaði að skamma aðeins stjórnvöld fyrir lélega hagstjórn, en síðan féll hann algjörlega í álíti hjá mér þegar hann í raun sýndi Jóni Þorvaldi Heiðarssyni vanvirðingu og í raun sagði hann að Jón hafi rýrt orðspor Háskólans á Akureyri. Vegna ummæla Jóns um að krónan væri versti gjaldmiðillinn fyrir landsbyggðina. En common, ef menn ætla að halda heilbrigðar og málefnalegar umræður, þá eiga menn að sleppa svona skítkasti. Auðvitað hefur Björgólfur rétt til að segja sína skoðun, en hann hafði þá átt að rökstyðja gagnrýni sína betur á hugmyndir Jóns Þórvaldar. En Jón svaraði nú honum Björgólfi nokkuð vel, þó svo að maður sé ekki alltaf sammála Jóni. Þessi fundur dró ekki úr áhuga mínum í að gerast aðili að ESB, því ég tel til langframa er það betra fyrir hagsmuni okkar að vera aðili að ESB heldur en að vera utan þess. En fyrst verðum við að ná jafnvægi í hagkerfinu, og það getur tekið nokkur ár, og fyrsta skrefið í þá átt verður vonandi stigið þann 12. maí, þegar vonandi Samfylkingin kemst til valda.

Síðan fór maður aftur á Hótel Kea, en þar var Samfylkingin með fund um málefni eldri borgara, og var vel mætt. Framstögumenn voru þau Lára Stefánsdóttir, Einar Már Sigurðarson, Hreinn Pálsson og síðast en ekki síst Össur Skarphéðinsson, og stóðu þau sig öll með prýði. Síðan var einnig fundur um sama mál á Húsavík, en þar voru framsögumenn Örlygur Hnefill Jónsson, Ellert B. Scram að ég held og síðan Varaformaður UJA hún Margrét Kristín Helgadóttir, og ég býst við að sá fundur hafi einnig gengið vel. En það er þörf á miklum bótum fyrir fólkið sem byggði upp þetta samfélag sem við búum við í dag. Það er sorglegt að hjón sem hafa verið t.d. gift í 50 ár, skuli þurfa að skilja að þegar á elliheimili er komið. Einnig þarf að hækka skattleysismörkin, og það strax. Síðan þarf að hækka frítekjumarkið, rétt eins og Samfylkingin leggur til, og margt fleira.

Síðan á lokum kemur frétt sem ætti að gleðja alla. En í kvöld var brotið stórt blað í sögu körfuknattleiks. En í fyrsta skipti í sögunni dæmdu konur saman með dómarapróf í efstu deild, en þær Indíana Sólveig Marquez og   Georgía Olga Kristiansen dæmdu leik Hauka og Breiðabliks í efstu deild kvenna. Það er bara að vona að þær haldi áfram á sömu braut, og dæmi fleiri leiki saman. Vonandi verða þær fleiri konum hvatning til þess að gerast körfuknattleiksdómarar, enda vantar alltaf dómara, þær hafa sýnt að konur geta líka dæmt körfuknattleik, rétt eins og karlar.

 

 

 

 

 

Sölmundur Karl Pálsson

Mynd tekinn af kki.is

 

Roadtrip til Húsavíkur

Það er oft þannig að unglingar finnast það hallærislegt að fylgjast með stjórnmálum, og þykja þetta oftar en ekki bara þras. En sem betur fer eru einhverjir sem halda áfram að fylgjast með stjórnmálum á unglingsárum og hafa áhuga á stjórnmálum sem er að sjálfssögðu gott. Með sjálfan mig hef ég alltaf haft áhuga á stjórnmálum, og stundum of mikinn, en samt sem áður hef ég aðeins verið skráður í stjórnmálaflokk í átta mánuði eða svo. En þó svo að unglingar séu ekki skráð í stjórnmálaflokk, þarf það ekki að vera að þau hafi ekki áhuga á stjórnmálum.

Okkur í ungliðahreyfingum var boðið af nemendafélaginu í framhaldsskóla Húsavíkur að koma og kynna fyrir þeim starfið okkar. Það mættu nánast allir frá öllum framboðum, að undanskildum frjálslyndum, en Sigurjón Þórðarson alþingismaður mætti fyrir þeirra hönd. En Margrét Kristín Helgadóttir kynnti starfsemi okkar Ungra jafnaðarmanna, og leysti það verk vel af hendi, eins og alltaf. Eftir kynningu á ungliðahreyfingunum, hófust skemmtilegar umræður, bæði um byggðamál, álver og fleira. í gær sást að þeir unglingar sem mættu í gær höfðu áhuga á stjórnmálum, og því komu margar góðar spurningar. Unglingarnir voru það áhugasamir að það var erfitt að slíta fundinum, sem er að sjálfssögðu í góðu lagi, enda ekki oft sem maður kemur til Húsavíkur. Ferðin var mjög róleg hjá mér, enda var það samkomulag á milli mín og Margrétar að hún sæi um þetta fyrir okkar hönd, enda miklu færari á því sviði en ég.

Annars ætla ég að minna fólk á ESB fundinn okkar Ungra Jafnaðarmanna, sem haldin verður laugardaginn 24 febrúar klukkan 13:30 í Lárusarhúsi. Við erum búin að fá tvo góða fyrirlesara, þá Inga Rúnar Eðvarðsson og síðan Þorvald Gylfason hagfræðing, en ég er mjög ánægður að hafa fengið þá báða til að halda fyrirlestur. Ég hvet þá sem ætla ekki suður á aðalfund kvennhreyfingarinnar Samfylkingarinnar að mæta á þennan fund, og þá sértaklega hvet ég Akureyringa sem og nærsveitamenn að mæta. Enda gott tækifæri að kynnast ESB, og myndað sér málefnalega afstöðu til aðilda að ESB. Einnig hvet ég aðra landsmenn sem ætla til Akureyrar að mæta á þennann fund, og síðan eftir fundinn geta menn farið á skíði eða snjóbretti.

Sölmundur Karl Pálsson

Millidómstig- rétta lausnin?

Það eru nokkrar grunnstofnanir í okkar samfélagi, og ein af þeim helstu er dómskerfið okkar. Í daglegu lífi, erum við í sporum dómara, almenningur dæmir oft fólk út frá útliti eða jafnvel dæmir það út af aðgerðum þeirra. Fólkið sem fá þennan almenningsdóm á sig, getur ekki svarað fyrir sig, og oftar en ekki losnar það aldrei við þennann stimpil sem það fær á sig. Það sem vegur oft hvað þyngst í nútíma þjóðfélagi er sanngjörn málsmeðferð, að allir fái sömu meðferð í dómskerfinu. Við Íslendingar getum oft verið stoltir af dómstólakerfi okkar, þó svo að margir séu ekki alltaf sammála dómum sem falla í hæstarétti. En það má alltaf gera betur, og dómskerfið okkar er ekki gallalaust.

Í dag liggur frumvarp fyrir Alþingi, til breytingar á dómstólalögum, er þar er gert ráð fyrir að fjölga héraðsdómurum úr 38 í 40. Í frumvarpinu kemur fram ný regla sem gerir það að verkum að þrír héraðsdómarar skuli skipa héraðsdóm ef ákærandi neitar sök, og víst er að munnleg sönnurarfærsla muni ráða niðurstöðu dómsins. En málið er í dag, að reglan um milliliðalausa sönnunarfærslu er ekki virt hér á landi hjá Hæstarétti. Hæstiréttur kallar mjög sjaldan til munnlegrar skýrslutöku, en það hefur þó gerst. En vegna þess að álagið á hæstarréttardómurum myndi aukast mikið við að taka munnlega skýrslutöku, grípa þeir oft til þess ráðs að ómerkja dóm héraðsdóms og vísa málinu aftur heim í hérað. En reglan um milliliðalausa sönnunarfærslu felur í sér að æðri dómstóll, geti ekki sakfellt mann sem sýknaður hefur verið í undirrétti á grundvelli framburðar hans sjálfs eða vitna, nema dómendur æðri dómstóls hafi sjálfir hlýtt á framburðinn. En samkvæmt Mannréttindadómstóli Evrópu jaðrar þetta við brot á mannréttindasáttmálanum að virða ekki regluna um milliliðalausa sönnunarfærslu. En árið 1998 snéri Hæstiréttur sýknudómi Héraðsdóms og dæmdi einstakling til fanelsisvistar til tveggja ára og þriggja mánaða. En samkvæmt mannréttindadómstóli vilja þeir meina að ákærandi hefði mátt búast við að fara í munnlega skýrslutöku vegna breytts sönnunarmats. En hver er þá lausnin? Er dómsmálaráðherra aðeins að setja plástur á vandamál með því að fjölga héraðsdómurum?

Dómstólaráð og dómsstjóri héraðsdóms Reykjavíkur telja að besta lausnin við að reglan um milliiðalausa sönnunarfærslu við æðri dómstól yrði uppfyllt sé að stofna millidómsstig. Og rökin þeirra fyrir að stofna millidómsstig, er sú að álag héraðsdómara muni aukast við hið nýja frumvarp dómsmálaráðherra, og fjölgun héraðsdómara muni líka seinka meðferð mála, því það er nógu erfitt að finna tíma til aðalmeðferðar sem henti dómara, sækjanda og verjanda, og hvað þá þegar dómararnir verða þrír. Þar að auki telja þeir að ef það eigi að fjölga dómurum, væri jafn gott að stofna nýtt dómstig, fækka þá jafnvel hæstarréttardómurum um einn vegna minna álags með tilkomu nýs dómstigs, og einnig væri hægt að fækka héraðsdómurum um tvo eða svo. En millidómsstig myndi þá einungis sinna sakamálum, en ekki einkamálum, og dómar þessa millistigs væru endanlegir. Þá geta aðilar áfrýjað dómi héraðsdóms til þessa millistigs, og þar myndi fara fram skýrslataka af aðilum að málinu og einnig að rannsóknarúrskurðir kæmu til kasta millidómstigsins. Þannig yrði reglan um milliliðalausa málsmeðferð fullnægt við stofnun millidómstigs. En af hverju hlustar ekki Dómsmálaráðuneytið t.d. á umsagnir dómstjóra héraðsdóms Reykjavíkur sem og dómsstólaráð um frumvarpið?

Jú, svarið er einfalt, einhverjir telja að stofnun millidómsstigs sé of kostnaðarsamt sem og það geti tafið málsmeðferð enn frekar og myndi gera dómskerfið enn flóknara. En þá spyr ég á móti, er ekki dýrt að fjölga dómurum í héraðsdómi, og hvað þá þegar þrír þurfi að vera þegar ákærandi neitar sök, þar að auki mun álag á héraðsdómara aukast enn frekar, og þar af leiðandi frekari tafir á málsmeðferð. Er það ekki kostnaðarsamt?

Ég tel eftir að hafa lesið góða grein eftir Ragnhildi Sverrisdóttur um þetta mál í morgunblaðinu fyrir viku, tel ég að besti kosturinn sé frekar að stofna nýtt millidómsstig frekar en tillaga dómsmálaráðherra í frumvarpinu um að fjölga héraðsdómurum þegar ákærandi neitar sök. Þjóðfélag okkar verður að geta treyst dómskerfinu, og það er grunnur hvers þjóðfélags að þjóðfélagsþegnar eigi rétt á sanngjarnri málsmeðferð, og ef lausnin er að stofna millidómstig þá eigum við að stofna nýtt dómsstig. Eins og ég skrifaði fyrr í vetur, þá þurfum við að bæta lög um dómstóla. Gera dómstóla enn óháðari ríkisvaldinu, t.d. með því að láta Alþingi kjósa um hæstarréttardómara í staðinn fyrir dómsmálaráðherra ráði hæstarréttardómar, þar sem ¾ þingmanna þyrftu að samþykkja ráðningu hæstarrétardómara. Einnig tel ég að við þyrftum að stofna nýtt dómstig til þess að gera málsmeðferð ennþá réttlátari. Eitt megum við þó ekki gleyma, að eitt af grunnstoðum okkar samfélags er sanngjörn málsmeðferð og það þurfum við að standa vörð um. Því hvet ég dómsmálaráðherra að skoða þann möguleika að stofna svokallað millidómsstig eða þá hreinlega hvet ég þá ríkisstjórn sem mun taka við eftir kosningarnar 12. maí að skoða þann möguleika.

Afmælisdagur.......

Þennann dag árið 1958 fæddist strákur á fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri. En þessi strákur sem er reyndar orðinn maður í dag heitir Páll Jóhannesson, og er sá ágæti maður, faðir minn. Já, takk fyrir, kallinn er orðinn 49 ára í dag. Fyrir þá sem ekki vita, þá skipar hann einnig 16. sætið á lista Samfylkingarinnar í norð- austur kjördæmi, þurfti að koma þessu að .

En það er ekki aðeins afmælið hans sem verður fagnað í dag, en fyrir 25 árum gengu móðir mín og faðir í hjónaband, og munu því fagna silfurbrúðkaupi í dag, að ég held. Það eru ekki allir sem ná að vera giftir í heil 25 ár, og sumir hafa ekki þá þolinmæði að vera í hjónabandi að það endar það oftar en ekki með skilnaði. Sérstaklega hjá hinu svokallaða ,,fræga" fólki, en á þeim bæ þykir gott að halda úti hjónabandi í nokkra mánuði eða jafnvel bara í nokkrar vikur.

En annars vil ég bara senda föður mínum hamingjuóskir með afmælið, og einnig sendi ég þeim hjónum, móður minni og föður hamingjuóskir með brúðkaupsafmælið.  

Á leiðinni suður

jæja þá er helgin framundan, og margir komust í lang þráð helgarfrí í dag, reyndar var ég kominn í helgafrí í gær. En allavega, margir fara eflaust út að skemmta sér í kvöld, enda alltaf nóg að gera á Akureyri. Hins vegar ætla ég að stinga af, og fara suður yfir heiðar og heimsækja höfuðborg landsins. En sú ferð krefst ávallt mikils hugrekkis að fara til höfuðborg óttans. En síðast þegar ég fór suður, þá var maður undir verndarvæng Möggu og Valdísar, en í þetta skipti þarf maður að treysta á sjálfan sig. Ég mun núna gista hjá þeim Helga og Áslaugu í Sólvallargötunni, því ég ætla ekki að lenda í því aftur að þurfa að bíða í klukkutíma eftir taxa til þess að komast í Breiðholtið fimm um morguninn. Maður lærir á reynslunni. Þar sem maður er formaður ungra jafnaðarmanna á Akureyri í fjarveru Valdísar, þá ætlar maður að skreppa á fund á laugardaginn frá klukkan 10 -16. Það gæti jafnvel verið að maður kíkji síðan seinna um kvöldið á ölstofu suðursins, aldrei að vita. En allavega fer ég í kvöld með flugi suður og kem aftur heim á sunnudagsmorgni.

En í lokin vil ég óska liðsmönnum Röskvu tilhamingju með árangurinn sem þau náðu í gærkvöldi. En þau náðu meirihluta í stúdentaráði HÍ, og náðu þar fimm mönnum inn á meða Vaka náði fjórum en Háskólalistinn fékk engan mann inn, en í fyrra fékk hann einn mann inn. Ég man þegar ég var í HÍ, að það var  mikið um að vera í skólanum þegar styttast fór í kosningar. Svona stúdentapólitík þyrfti að vera til á Háskólanum á Akureyri, því það eru mörg málefni sem við nemendur þyrftum að berjast fyrir. En sem komið er hefur því miður verið lítill áhugi verið fyrir svona stúdentapólitik í HA. En vonandi með tímanum eigi það eftir að breytast, því það eru nefnilega margir hæfileikaríkir pólitíkusar í HA.

kv,

Sölmundur Karl Pálsson 

 

Sáttur með mína menn

Þá er vikan hjá mér að alveg klárast, aðeins einn dagur eftir og þá er maður kominn í helgarfrí, já, segja síðan að háskólalífið sé ekki þæginlegt . En allavega eftir smá slappleika síðustu daga, dreif ég mig loks aftur í skólann, en sem betur fer var þetta stuttur dagur. Fór fyrst í Aðferðafræði 0273, fínasti tími, tölfræði ávallt skemmtileg. Síðan fór maður á félagsvísindatorg, þar sem Ingólfur Ásgeir Jóhannesson prófessor flutti fyrirlestur um fjölmenningu og sjálfbæra þróun og menntastefnu. Mjög fróðlegur fyrirlestur. En fyrir þá sem ekki vita er Ingólfur Ásgeir prófessor og brautarstjóri framhaldsnáms við kennaradeild Háskólans á Akureyri.

Nú er ég sko ánægður með forystumenn míns flokks, en í dag kynntu forystumenn flokksins á blaðamannafundi í dag nýja stefnumótun flokksins í atvinnumálum. Samfylkinginn vill breyta um áherslu í atvinnumálum, og hverfa frá stóriðju og styðja frekar við bakið á sprotafyrirtækjum. Þeir sem hafa lesið greinar eftir mig, eða gamla bloggið mitt vita að ég hef aldrei verið það mikill aðdáandi stóriðjustefnunnar. Og núna kemur loksins flokkurinn minn með fína stefnu í atvinnumálum. Markmið þessarar stefnu í atvinnumálum á að stuðla að tíföldun á útflutningsvirði hátæknifyrirtækja á Íslandi, fimmföldun á fjöldi sprotafyrirtækja, skapa 5000 ný störf í hátæknigeiranum og 20 ný hátæknifyrirtæki hafi náð milljarði króna í ársveltu eða skráð á hlutabréfamarkað á Íslandi. Leiðin sem Samfylkingin ætlar að nota til að ná þessum markmiðum er að fjórfalda framlag í Rannsóknarsjóð og tækniþróunarsjóð á næstu fjórum árum. Einnig ætla þau að breyta tekju- og eignaskatti til að heimila skattaívilnanir sem örva fjárfestingu einstaklinga í sprotafyrirtækjum. Heimila endurgreiðslu rannsóknar- og þróunarkostnaði og bjóða út upplýsingatækni og hugbúnaðarvinnu á vegum hin opinbera, sé eitthvað sé nefnt. En án gríns, þá er þetta nánast eins og tala út úr mínum munni. Ágúst Ólafur, Katrín Júlíusdóttir, Ingibjörg Sólrún og allt fólkið sem vann þessa undirbúningsvinnu á hrós skilið. 

En að lokum ætla ég að minna fólk á góðan þátt sem er sýndur klukkan 20:30 á Skjá einum. En þátturinn heitir Out of Practice, og er algjör snilld. Er frá sömu framleiðendum og gerðu Fraiser þættina, enda voru þeir þættir líka tær snilld. En ég mæli eindregið með að fólk horfi á þessa þætti, góð upphitun fyrir þá sem horfa á modelu þáttinn sem er á eftir Out of Practice klukkan 21:00.

kv,

Sölmundur Karl Pálsson

Kominn á mbl

Eftir miklar vangaveltur þá hef ég ákveðið að feta í fótspor annara og ætla að byrja að blogga hér á mbl. Mun maður reyna að vera virkari við að blogga en ég hef áður verið. En hvað með það.

Þá er búið að selja enn eitt enska knattspyrnuliðið, og í dag var það Liverpool sem urðu fórnarlömb erlendra fjárfesta. Bandarísku kaupsýslumennirnir George Gillet og Tom Hicks festu í dag kaup á Liverpool á 470 milljónir punda eða 63 miljarða króna takk fyrir. En reyndar fara eitthvað af þessum peningum í að byggja nýjan völl, en samt sem áður, að kaupa sér knattspyrnulið á einhverjar 63 miljarða, er ekki allt í lagi? Ég spyr bara, hvar er manngæskan? Ég hef ekkert á móti því að menn eigi nóg af peningum, en réttlætir það þegar menn vita ekki aura sinna tal að kaupa sér heilt knattspyrnulið bara til að leika sér? Veit svo sem ekkert hvort þessir ágætu menn ætli sér sömu leið og Roman Ambromovic. En það eina sem ég spyr, af hverju eyða þeir ekki peningum sínum frekar í að hjálpa samborgurum sínum sem minna mega sín frekar en að leika sér. Ef þessir menn vilja leika sér í að stjórna knattspyrnuliði, gætu þeir alveg gert bara eins og ég hef gert undanfarin ár. Farið út í búð og fest kaup á tölvuleik sem heitir FootballManager, þar getur maður leikið sér með knattspyrnulið eins og manni listir og eyðir bara um 3.000 krónum.

Jæja, ég var að átta mig á hversu skrítin ég er að verða, eða hvort það er þroski, veit það bara ekki. En ég ákvað að sleppa því að horfa á landsleik Brasílíu og Portúgal á Sýn, en horfði frekar á Veronicu Mars. Reyndar nenni ég aldrei að horfa á Brasílíu nema þegar Ronaldhino sé að spila með, en þar sem hann var meiddur ákvað ég að sleppa að horfa á leikinn. Reyndar það eina skrýtna við mig er að ég horfi reyndar alltaf á Veronicu Mars og Síðan Close to home. Reyndar kom þessi vani þegar ég bjó í Reykjavík, þar sem ég hafði hvorki stöð 2 né sýn, og eftir að hafa horft á þessa þætti einu sinni get ég ekki brotið upp hefðina sem er komin.

Annars kveð ég í bili

kv,

Sölmundur Karl Pálsson

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.